Η ομοιόμορφη κάλυψη της επιφάνειας από το δίκτυο επιτυγχάνεται συνδυάζοντας την κατανομή τουλάχιστον δύο γειτονικών εκτοξευτήρων. Οι σχεδιαστικά προσδιοριζόμενες αποστάσεις για να έχουμε ομοιομορφία διαβροχής βασίζονται στο συγκερασμό των υποδείξεων του κατασκευαστή των εκτοξευτήρων, της αποκτούμενης εμπειρίας και του οικονομικού αποτελέσματος.

Η ύπαρξη ανέμων επηρεάζει σημαντικά την ομοιομορφία του δικτύου. Σε αυτή την περίπτωση οι αποστάσεις των εκτοξευτήρων μειώνονται ανάλογα με την ταχύτητα του ανέμου.

Για να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο θα μπορέσουμε να διανείμουμε το νερό ομοιόμορφα, θα δούμε πώς λειτουργεί ένας συνηθισμένος εκτοξευτήρας. Μέσα στη περιοχή κάλυψης τοποθετούμε αρκετά δοχεία. Αν αφήσουμε ένα εκτοξευτήρα να λειτουργήσει θα παρατηρήσουμε ότι τα δοχεία που βρίσκονται κοντά του θα συγκεντρώσουν το περισσότερο νερό, σε αντίθεση με αυτά που βρίσκονται μακρύτερα από τον εκτοξευτήρα (μέσα όμως στην περιοχή κάλυψης). Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι ο εκτοξευτήρας δε διανέμει ίση ποσότητα νερού από το σημείο που βρίσκεται μέχρι την περίμετρο του χώρου κάλυψης.

Για να μπορέσουμε λοιπόν να έχουμε ομοιόμορφη κατανομή του νερού, θα πρέπει οι εκτοξευτήρες να τοποθετούνται κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνεται επικάλυψη των κύκλων διαβροχής.

Οι συνήθεις τρόποι διάταξης των εκτοξευτήρων στα έργα πρασίνου είναι δύο: η τετραγωνική και η τριγωνική διάταξη.